O ακριβής ορισμός της πατίνας, αφορά το λεπτό πρασινωπό στρώμα (οξείδωση) που δημιουργείται πάνω σε χάλκινα αντικείμενα αποτέλεσμα της χημικής τους διάβρωσης όταν αυτά μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτεθειμένα στον αέρα ή θαμμένα κάτω από την γη, αυτήν την λίγο ή εντονότερα μπλεπρασινωπή φθαρμένη όψη δηλαδή που θα δείτε π.χ σε χάλκινα αγάλματα, νομίσματα ή άλλου είδους παλαιά αντικείμενα σε μουσεία. Πλέον ο όρος έχει επεκταθεί στην όψη που μπορεί να δοθεί σεμεταλλικές αλλά και ξύλινες επιφάνειες (ασημικά, έπιπλα) όχι με το φυσικό πέρασμα του χρόνου αλλά και με τεχνητή διαδικασία παλαίωσης επιφανειών για λόγους αισθητικής, την τεχνοτροπία βαψίματος δηλαδή που μιμείται με χρώμα ή άλλα χημικά υλικά την όψη φυσικής οξείδωσης πάνω σε μεταλλικές ή ξύλινες επιφάνειες και όχι μόνον, αφού η διακοσμητική τεχνοτροπία της πατίνας μπορεί να εφαρμοστεί πάνω σε κάθε είδους υλικό, ακόμη και σε τσιμεντένιες επιφάνειες και σ΄έναν τοίχο, σε πήλινες γλάστρες ή πέτρινα αντικείμενα μπορείτε να δώσετε αυτήν την τεχνητά παλαιωμένη όψη. Η βασική (απλουστευμένη) διαδικασία της πατίνας στην ουσία της δεν διαφέρει από οποιαδήποτε τεχνική παλαίωσης, οι επιφάνειες βάφονται και ...ξεβάφονται διαδοχικά με διαφορετικές αποχρώσεις μπογιάς, έως ότου αποκτήσουν πειστικά παλαιωμένη - φθαρμένη όψη, ανάλογα με το υλικό τους.